سالهاست که مبحث پول در کلاس دوم با پول های از رده خارج شده ای که شاید حتی بچه ها آن را ندیده اند تدریس می شود بی آن که هیچ کار بردی در زندگی آن ها داشته باشند  و نتیجه این است که برای تدریس این درس نه رغبتیی برای معلم وجود دارد برای تدریس این مبحث و نه احساس نیاز و انگیزه ای در دانش آموز. به همین دلیل چند سال است که با اجازه ی گل آقای مؤلف من این دو صفحه را تدریس نمی کنم و به جای آن عملاً به معرفی و شمارش پول های رایج کشور می پردازم.

در این سه سال که به این شیوه به تدریس پول پرداختم هم بچه ها با شوق و رغبت به تدریس توجه می کنند و فعالانه در یادگیری مشارکت می کنند . ضمن اینکه دیگر برای محاسبه پول تو جیبی و پرداخت پول به مسئول فروشگاه مدرسه هم با مشکل مواجه نمی شوند و عملاً از یادگیریشان استفاده می نمایند.

برای تدریس این درس ابتدا اسکناس ها و سکه های رایج کشور را به بچه ها معرفی می کنم و از آن ها  

می خواهم  چه عددی را روی پول می بینند.البته بچه های کلاس دومی قادر به خواند عدد چهار رقمی نیستند اما چون این عددها راحت است و به گوششان آشناست اکثراً قادر به خواندنش هستتند اما در عین حال به آن ها توضیح داده می شود که اگر جلوی عددی 3 تا صفر باشد بعد از خواندن آن عدد هزار می گوییم مثلاریال1000

سپس پای تابلو نوشته می شود 1000

بعد می پرسم اما ما به این اسکناس می گوییم چند تومانی؟ بچه ها همه با اسکناس صد تومانی آشنا هستند و جواب را می دانند . همین کار را برای اسکناس های رایجی که از آن برای خرید در فروشگاه استفاده می کنند انجام می دهم و برای هر عدد اول  اسکناس را با واحد ریال آن می نویسم بعد با واحد تومان.

سپس توضیح می دهم که واحد پول کشور ما ریال است یعنی در جاهای رسمی مثل بانک و... پول ها را با این واحد می شمارند و می نویسند اما ما در خرید کردن و.. برای این که کارمان راحت تر شود از واحد تومان استفاده می کنیم.سپس توجه آن ها را به پای تابلو جلب می کنم و از آن ها می خواهم به عدد هر اسکناس بر اساس ریال و تومان توجه کنند.بچه ها  در واقع با تکنیک دریافت مفهوم خود یاد می گیرند که در هنگامی که می خواهند اسکناسی را بر اساس پول بگویند یک صفرش بر می داریم.

سپس از پول های خود بچه ها برای شمارش استفاده می کنیم و این کار باعث می شود بچه ها با اشتیاق بیشتر به در جریان تدریس مشارکت داشته باشند.

بعد پول ها روی نیمکت هایشان گذاشته می شود. از آن ها می خواهم بر اساس تجربیات خودشان پول هایشان را بشمارند.بچه هایی که خودشان در هنگام خرید از فروشگاه یا مغازه پولشان را محاسبه می کنند در محاسبه ی پولشان مشکل کم تری دارند حتی بعضی از آن ها می توانند قبل از اتمام تدریس معلم پولشان را بشمارند.

سپس پول یکی از گروه ها روی میز می گذارم و به بچه ها می گویم بچه ها در شمردن این اسکناس ها همه به هم کمک کنیم البته اول تعداد اسکناسمان را دو تا انتخاب می کنیم تا بچه های ضعیف تر هم گیج نشوند و یاد بگیرند. سپس یکی یکی اسکناس ها را روی هم می گذاریم .برای مثال  یک دویست تومانی را  کنار یک صد تومانی می گذارم و از آن ها می پرسم الان چند تومان داریم؟

بچه ها برای شمارش دو اسکناس مشکلی ندارند و همه جواب می دهند 300 تومان

چند مثال دیگر زده می شود و این دفعه  با سه اسکناس مثال می زنم.سؤال ها و جواب ها را به نحوی مدیریت می کنم که به این تفکر برسند که یکی یکی پول ها را روی هم می گذاریم و می شماریم .مثلا اگر دو تا اسکناس 200 تومانی و یک 100 تومانی داشته باشند اول دو تا 200 تومانی را  روی هم می ریزیم و حساب می کنیم که می شود 400 تومان بعد اسکناس بعدی را رویش می گذاریم و حساب می کنیم.

به همین ترتیب تعداد اسکناس ها را زیاد می کنیم و بچه ها عملا شروع به شمارش پول هایشان می کنند. چنانچه کلاس آمادگی معرفی اسکناس های بالاتر داشته باشند به معرفی اسکناس های بالاتر مثل 2000 و 5000 و 10000 تومان می پردازیم.

من امسال حتی تراول پنجاه هزارتومانی هم به آنان معرفی کردم چون اکثرشان این تراول را دیده بودند و حتی چند نفری می توانستند چند تراول را با هم بشمارند.

منبع http://www.moalememroz.blogfa.com